Βάσερμαν, Άουγκουστ φον-

(August von Wassermann, Μπάμπεργκ 1866 – Βερολίνο 1925). Γερμανός μικροβιολόγος και ανοσολόγος. Σπούδασε στα πανεπιστήμια Μονάχου, Ερλάνγκεν, Στρασβούργου και Βιέννης. Από το 1888 εγκαταστάθηκε στο Στρασβούργο και άρχισε να εξασκεί το ιατρικό επάγγελμα. Διετέλεσε από το 1902 καθηγητής του τμήματος πειραματικής θεραπευτικής και βιοχημείας στο Ινστιτούτο Λοιμωδών Νόσων Κοχ με διευθυντή τον Ρ. Κοχ και από το 1913 διευθυντής του Ινστιτούτου Πειραματικής Θεραπείας στο Βερολίνο. Το 1901 διαπίστωσε την ύπαρξη της ανοσολογικής ιδιομορφίας των λευκωμάτων διαφόρων ζώων. Ανακάλυψε τη θεραπεία της διφθερίτιδας με αντιτοξίνες, τον εμβολιασμό κατά του τετάνου, του τύφου και της χολέρας και συνέβαλε σημαντικά στις έρευνες για τη θεραπεία της φυματίωσης. Το 1906, μαζί με τους Άλμπερτ Νάισερ και Καρλ Μπρουκ, ανακάλυψε την αντίδραση για την εργαστηριακή διάγνωση της σύφιλης. αντίδραση του Β. Οροαντίδραση που αποβαίνει θετική σε περίπτωση σύφιλης. Την επινόησε το 1906 ο Β. και συνέβαλε αποφασιστικά στην έρευνα της συφιλιδικής παθολογίας, επιτρέποντας κυρίως την ανίχνευση των ασυμπτωματικών μορφών. Η οροαντίδραση, που σήμερα εκτελείται με τροποποιημένη μέθοδο, χρησιμοποιείται ακόμα ευρύτατα, αν και η πείρα απέδειξε το ενδεχόμενο ψευδών θετικών και ψευδών αρνητικών αντιδράσεων.